تقدیم به کوه بانوهای استوارِ سرزمینم ...

من زنم،کوهنوردم...
قوی و استوار همچون مردان همنوردم...

من زنم، کوهنوردم...
قوی و محکم همچون کوه ها و صخره‌هایی از آنها بالا می‌روم...

من زنم، کوهنوردم...
ظریف، با رویایی زنانه، اما محکم و جنگجو...

من زنم، کوهنوردم...
مانند یک مرد شجاع، نترس و زیبا...

من زنم، کوهنوردم...
با صورتی آفتاب سوخته، قلبی پر عشق و عزمی مردانه...

من زنم، کوهنوردم...
آن هنگام که در برف و بوران در کنار همنوردم از شیب‌های تند بالا می‌روم کم نمی‌آورم، من زنم و غروری مردانه دارم...

من زنم،کوهنوردم...

زمانی که  غم ها و مشکلات بر روی شانه های نحیفم سنگینی میکند میتوانم مانند کوه استوار باشم و سختی ها را تحمل و از بین ببرم...

با خود میخوانم و می گویم.....

و کوه طنین انداخت......

تقدیم به کوه‌بانوهای استوار سرزمینم...