کوهنورد

* جملات زیبا *  « کوهنورد که باشی ... »

کوهنورد که باشی ، زندگی رو ساده می بینی ...

کوهنورد که باشی ، دلت دریا میشه ...

کوهنورد که باشی ، شب صعود خوابت نمی بره ...

کوهنورد که باشی فرقی نمیکنه اهل کجا و کدوم شهر باشی

هر کجا که باشی ، کنار کوهنوردا احساس غربت نمی کنی ...

کوهنورد که باشی ، عشقت آبِ چشمه ی مسیر کوهنوردیته 

کوهنورد که باشی وقتی داری به قله میرسی دل تو دلت نیست ...

وقتی هم به قله رسیدی اشک تو چشمات پُر میشه

کوهنورد که باشی ، موقع برگشت از قله کوه خداحافظی میکنی

... و دلت میگیره نمیخوای برگردی 

کوهنورد که باشی ، همه زندگیت توی کوله پشتیت جا میشه

کوهنورد که باشی وسایل و لباسای کوهنوردیتو از بقیه چیزا بیشتر دوست داری

کوهنورد که باشی کاری نداری که هوا سرده یا گرمه

یا بارونه و یا باده ، دلت که تنگ شد میزنی دل کوه

کوهنورد که باشی ، چادرتو از خونه خودتون بیشتر دوست داری ...

کوهنورد که باشی کاری نداری کی خورد و چی خورد و چقدر خورد

کی چاپید کی قاپید ، خودت لقمه میدی به اونی که دیگه شاید هرگز نبینیش ...

کوهنورد که باشی فقط مشغول جمع کردن پونه ای و به همین راضی هستی

کوهنورد که باشی مثل شقایق لطیف و مثل دماوند قوی هستی 

ور در آخر ، کوهنورد که باشی کنار کوهنوردا حالت خوب خوبه