دستکش‌ها بهترین محافظ برای دست‌ها هستند. دست‌ها، سر و پاها جزء اعضای سه‌گانه‌ی حساس بدن محسوب می‌شوند که نقاط تبادل حرارتی بدن انسان با محیط خارج است. دستکش یکی از تجهیزات انفرادی است که در برنامه‌های زمستانی نقش اساسی را در حفاظت از دست‌ها ایفا می‌کند. دستکش نسبت به برنامه‌های که انجام می‌دهیم متفاوت می‌باشد، دستکش‌های پر و دو انگشتی و سه انگشتی، در برنامه‌های سنگین زمستانی و دستکش‌های پنج انگشتی و پلار در برنامه‌های سبک استفاده می‌کنیم. دستکش‌های نخی برای جلوگیری از برخورد اشعه ماوراء بنفش خورشیدی و آفتاب سوختگی و همچنین در هوای مرطوب و یا کمی سرد برای قرار گرفتن در مجاورت پوست بدن و حفظ گرمای سطح پوست بدن بسیار مناسب می باشند.
حرارت بدن به راحتی از سر انگشتان دست‌ها از طریق مجاورت با هوای محیط و یا تماس با وسایل و عناصر خارجی که احتمالا" خیس یا سرد هستند تخلیه می‌شود و این خود باعث از دست رفتن گرمای بدن در نتیجه سرد شدن بدن می‌شود. برای ممانعت و پیشگیری از این عارضه گردشگران، طبیعت گردان و کوهنوردان از دستکش‌های مختلف با قابلیت‌ها و خواص مختلفی استفاده می‌کنند.
در شرایط سردتر می‌توان از دستکش‌های گرم‌تر که از جنس پولیستر و یا پشم طبیعی هستند، استفاده کرد و یا در شرایـط طوفـان و بارش می‌توان از یک لایه محافظ اضافه که خاصیت ضد بـاد و یا ضد آب دارد، اسـتفاده کرد. لایـه‌های اضـافی بهــتر است که خاصیت تنفـسی داشته باشنـد (مثلاً پارچه‌های گورتکس). دستکش هم مانند لباسهای گرمایی، باید از الیافی ساخته شده باشد که در صورت خیس شدن، خاصیت گرمایی خود را حفظ کنند. دستکش‌های مناسب معمولاً از جنس الیاف مصنوعی و پشم هستند.
روکش دستکش‌های شما باید آنقدر بلند باشد که بتواند ١٠ تا ١٥ سانتیمتر از آستین بادگیر و یا کاپشن شما را بپوشاند و برای بسته شدن به دور دست دارای بندهای چسبی باشد. به دستکش یا روکش دستکش خود ریسمان ایمنی بدوزید و آن را به لباس خود وصل کنید. با این کار هنگام صعود از صخرهها و یا زمانی که باید دستکش‌های خود را در بیاورید، ترسی از پائین افتادن آن‌ها نخواهید داشت.
توجه نمایید که در سفرها به همراه داشتن چند جفت دستکش گاهاً ضروری است. چون ممکن است شما دستکش خود را به دلیل کثیف شدن و یا گم شدن از دست بدهید و مجبور به استفاده از دستکشی دیگر شوید.
